بسیاری از متولدین دهه‌های ۵۰ و ۶۰ با کتاب‌های مهدی آذریزدی که با عنوان‌های «قصه‌های خوب، برای بچه‌های خوب» منتشر می‌شد، خاطره دارند و دوره نوجوانی‌شان را گذرانده‌اند.

مهدی آذریزدی پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران لقب گرفته اما کمتر کسی است که از زندگی پرفراز و نشیب او مطُلِع باشد و بداند او در کارنامه نویسندگی‌اش، کتاب آموزش عکاسی و آموزش آشپزی هم داشته است!  

درباره مهدی آذریزدی چندین کتاب زندگینامه‌ نوشته شده اما کاملترین و البته جذابترین این زندگی‌نامه، گفتگویی است که پیام شمس الدینی با این نویسنده داشته و در این کتاب به مرور زندگی او پرداخته و تحت عنوان «حکایتِ پیر قصه‌گو» منتشر کرده است.   

پیام شمس الدینی که در همسایگی آذریزدی، زندگی می‌کرده پس از پژوهش مفصلی که در خصوص زندگی و آثار این نویسنده انجام می دهد، تصمیم می‌گیرد گفتگویی با او انجام دهد و آن را منتشر کند؛ کتاب «حکایتِ پیرِ قصه‌گو» حاصل ۹ ساعت گفتگو با مهدی آذریزدی است که علاوه بر شرح زندگی شامل سالشمار و کتابشناسی این نویسنده هم هست.   

ارتباط صمیمانه‌ای که بین شمس‌الدینی و آذریزدی شکل می‌گیرد بر کتاب سایه انداخته است؛ کتاب رنگ و بوی دیگری دارد و متمایز از جنس گفتگوهایی است که سایر افراد در زمان حیات با آذریزدی انجام داده‌اند اما مصاحبه‌گر امانتدار باقی می‌ماند و بعضی از مسایلی که خود آذریزدی اصرار داشته عنوان نشود در این اثر هم، پرداخته نشده است!

زندگی آذریزدی از آن جهت که خود عاشق کتاب بوده و زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش به هم آمیخته بوده و در طول عمر ۸۸ ساله‌اش کاری جز خواندن و نوشتن انجام نداده است برای آدم‌های پرهیاهوی امروز که با کتاب رفاقتی ندارند، می‌تواند جذاب، خواندنی و حتی اعجاب‌انگیز باشد.  

کتاب، ورای ساختار خاطره‌گونه‌اش، روایتی داستانی از یک زندگی پُررنج و مرارت، ولی پربار است که آذریزدی را نه‌ تنها در قامت یکی از بنیان‌گذاران ادبیات معاصر کودک و نوجوان ایران جلوه می‌کند، بلکه به استناد کارنامه قلمی‌اش، نام او را در فهرست ادیبان سرشناس قرار می‌دهد.

آذریزدی در گفت‌وگوی بلند «حکایتِ پیرِ قصه‌گو» از سوانح حیات خود از کودکی تا جوانی، میانسالی و کهنسالی با بیانی آمیخته با طنز و بذله‌گویی سخن گفته و تجربیاتش را از اوضاع و احوال فرهنگ و ادب ایران از اوایل دهه ۱۳۲۰ تا اوایل دهه ۱۳۶۰ که به اصطلاح خود را بازنشسته کرده، شرح داده است.  

مخاطب در این کتاب، عناوین بزرگ ادبیات چون سیمین، فروغ، شاملو ،جلال و....را می‌بیند که آذریزدی با آن‌ها رفت و آمد داشته و خاطرات نابی از همنشینی با آن‌ها روایت می‌کند.

در «حکایتِ پیرِ قصه‌گو» چگونگی شکل‌گیری کتاب‌های مهدی آذریزدی که با این عناوین برای مردم شناخته شده مانند مجموعه‌های «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» و «قصه‌های تازه از کتاب‌های کهن» شرح داده شده است.

بنابر آنچه در کتاب منتشر شده، آذریزدی علاوه بر آثاری که برای کودک و نوجوان نوشته اشعاری را با نام مستعار، در دهه ۳۰ در روزنامه‌ها و مجلات سیاسی مثل مجله آشفته منتشر کرده که شمس‌الدینی با اطلاع از نام‌های مستعار این نویسنده و با استفاده از امکانات کتابخانه مجلس، به این آثار دسترسی پیدا کرده و در کتابشناسی این کتاب آورده است.

«حکایتِ پیرِ قصه‌گو» با ۲۳۰ صفحه که توسط انتشارات جهان کتاب منتشر شده، سرگذشت یک «عاشق کتاب» است؛بزرگی که در زندگی‌اش، کاری جز کتاب نداشت و هیچ لذتی جز لذتِ کتاب خواندن، تجربه نکرد.